Jak nauczyliśmy maszyny liczyć i myśleć za nas? Część 20: Doniosłe znaczenie błędów w programach

autor zdjęcia: NASA/Bricktop/wikipedia/domena publiczna

źródło: Rzeczpospolita

22 lipca 1962 r. NASA wystrzeliła rakietę, która miała zanieść próbnik Mariner 1 na orbitę Wenus

Od początku rozwoju informatyki błędy w programach stanowiły poważny problem. Istniała konieczność pisania wielu programów dla wielu różnych zastosowań. Lecz ludzie są omylni, dlatego błędy w programach zdarzały się dość często.

Historia informatyki, którą staram się przybliżyć państwu w kolejnych felietonach tej serii, składa się z historii rozwoju sprzętu (hardware) i oprogramowania (software). O historii rozwoju sprzętu komputerowego pisałem w częściach od 1 do 13 felietonów tej serii, natomiast kolejne części prezentowały historię rozwoju metod i narzędzi programowania (w szczególności języków algorytmicznych). Dziś chcę się zająć wstydliwą częścią historii programowania, to znaczy opowiedzieć o błędach popełnianych w programach i ich konsekwencjach tychże błędów.

Skąd się wzięła pluskwa?

Od początku rozwoju informatyki błędy w programach stanowiły poważny problem. Istniała konieczność pisania wielu programów dla wielu różnych zastosowań – ale ludzie są omylni, dlatego błędy w programach zdarzały się dość często. Obecnie, wiedząc o tym, stosujemy takie języki programowania, żeby prawdopodobieństwo popełnienia błędu uczynić możliwie jak najmniejszym. Ale na początku, gdy programowano w językach maszynowych (vide „Początki programowania”, „Rzecz o Historii” z 17 grudnia 2021 r.) i zaczęto się zmagać z pierwszymi błędami w programach, zaczęto też nazywać owe błędy pluskwami (ang. bug). Wiadomo, że tę nazwę wprowadziła do języka informatyki Grace Hopper. O tej niezwykłej kobiecie pisałem...